Το τραγούδι σου μαμά έχει γκρεμίσει σήμερα το σπίτι.
Ο τρελός τσιγγάνος και η φωνή της Γεωργακοπούλου ζεσταίνει τα ηχεία και την καρδιά μου.
Λένε πως σε όλους μέλλει ένα λαχείο στη ζωή. Το δικό μου είσαι εσύ.
Σπάνια. Σαρωτική. Η Απόλυτη.
Όλα το μποφόρ και τα ριχτέρ οι μοίρες τα έδωσαν σε εσένα, σε ένα σπάνιο μείγμα με μπαχάρια αξιοσύνης, αντοχών και πνεύματος.
Λάβα καυτή.
Ακούραστη.
Άξια.
Γενναία και γενναιόδωρη προς τον κόσμο όλο.
Τόσο όμορφη, Θεέ μου. Πρόσωπο φεγγάρι. Λαμπερή όπως το Γαλανέικο μας.
Ταγμένη.
Κέρβερος. Η ασπίδα. Το αλεξίσφαιρο γιλέκο της οικογένειας. Για να μη μας αγγίξει εμάς σφαίρα καμιά.
Ακέραιη.
Ανυπέρβλητη.
Είσαι το κεφάλι. Η καρδιά. Η οικογένεια η ίδια.
Το κοφτερό σου μυαλό.
Η δικαιοσύνη σου.
Η παιδεία σου.
Αυτό το ειδικό σου βάρος. Αυτή η ανυπέρβλητη κλάση σου.
Ότι μικρό έκανα, όποια διαδρομή διένυσα, όπου είμαι και όπου θα φτάσω, ήσουνα εσύ και η άσβηστη πίστη σου σε μένα. Αυτή η άκαυτη πίστη σου σε μένα.
Είσαι εσύ η απόλυτη έμπνευση. Αυτό το κορίτσι που έφυγε 12 χρονών από ένα μικρό χωριό για να πάει στη Λάρισα με ένα βαλιτσάκι. Το κορίτσι που έφτασε στην ΑΣΟΕΕ για να φτάσει από εκεί σε όλο τον κόσμο.
Μαζί σου, μαζί με το μπαμπά και το Στέλιο, γύρισα τον κόσμο όλο. Την Ελλάδα από άκρη σε άκρη… Και μου έδωσες κάτι από το φως της. Μου έδωσες κάτι από την ατέρμονη λάμψη της.
Μακάρι ένα ταχυδρομείο να μπορούσε να στείλει την καρδιά μου.
Δεν υπάρχει τίποτα μετά από εσένα. Δεν υπάρχει καμία χαρά και καμία επιτυχία αν δεν τη μοιράζομαι μαζί σου.
Δεν υπάρχει καλημέρα, χωρίς την πρωινή σου τηλεφωνική καλημέρα ούτε καληνύχτα χωρίς το «όνειρα γλυκά σου»…
Είσαι ζεστό ζυμωτό ψωμί με βούτυρο και μέλι. Ντομάτα με φέτα, ελαιόλαδο και παξιμάδι. Ο ήλιος, το φως της Ελλάδας που καίει το πρόσωπο σε μια αγκαλιά του Νότου. Είσαι το μπλε του Αιγαίου. Είσαι το λιμάνι. Οι εκατομμύρια συμβουλές σου.
Τα μοσχομυριστά σεντόνια.
Τα ασύγκριτα φαγητά σου φτιαγμένα με υλικά αγάπης.
ΥΓ. Τα Σάββατα πάντα πηγαίναμε μαζί στη λαϊκή όπου με μάθαινες να διαλέγω τα καλύτερα καλούδια ενώ μου έδειχνες τη ζωή και τον κόσμο. Και σήμερα που είμαι μακριά σου, η μυρωδιά σου, μου τρυπάει τη μύτη και την καρδιά μου.
«Να φοβάσαι παιδί μου μόνο αυτούς που δεν πιστεύουν πουθενά…»
Χρόνια πολλά μαμά.
Σήμερα θα στήσουμε γιορτή. Γιατί γορτάζει το σπίτι μας όλο.
Σ’ αγαπάω πιο πολύ, πιο μακριά, πέρα από το για πάντα.
Η μονάκριβη κόρη σου.
Ε
