Η Αλφαβήτα Μας

Υπάρχουν (ευτυχώς) άνθρωποι που έχω συναντηθεί στα πιο απίθανα μέρη, στις πιο μαγικές στιγμές. Άνθρωποι που έχω καμαρώσει, που έχω  θαυμάσει, που έχω αγαπήσει, για αυτό που είναι, για αυτό που δημιουργούν, για αυτό που πρεσβεύουν. Για τα όλα τους.  Αυτές οι καρμικές συναντήσεις. Και τέτοιους μόνο θα φιλοξενώ εδώ. Ανθρώπους με τους οποίους έχουμε έναν κοινό κώδικα.

Ανθρώπους με τους οποίους συλλαβίζουμε την ίδια αλφαβήτα.

Και αυτή εδώ είναι η δική μου Αλφαβήτα. Η Αλφαβήτα του WAWWD.

 

 

Α: Αγαπάω

Αγαπάω τους ανθρώπους που δεν ξεχνιούνται. Που εντυπώνονται. Που έχουν ιδαίτερο ηχόχρωμα φωνής, που έχουν αύρες μαγνητικές. Που είναι γενναιόδωροι. Αυτοί οι γενναιόδωροι άνθρωποι, στα λόγια, στο άγγιγμα, στις αγκαλιές, στις πράξεις. Αυτούς τους ωραίους ανθρώπους.

Β-Βασίζομαι

Βασίζομαι στους ανθρώπους μου και σε αυτό το Μεγάλο Πλάνο..

Γ. Γαληνεύω

Γαληνεύω με την απλή τελειότητά και σοφία της φύσης. Στο θρόισμα των φύλλων. Στη βοή και στην εικόνα της θάλασσας. Με το γαλάζιο και το λευκό του Αιγαίου. Με το φως της Ελλάδας.

Όταν η καρδιά επιστρέφει στη θέση της. Με την οικογένεια. Με το χωριό. Με αυτούς τους ακριβούς δικούς μου.

Δ.- Δένομαι

Είμαι δεμένη πισθάγκωνα με αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Με τις μυρωδιές, τα χρώματα, τις αγκαλιές. Με τα ελληνικά καλοκαίρια.

Ε. Ευτυχώ.

Μία Ευτυχία χρωστάει (;) να ευτυχεί… Ευτυχώ τις νύχτες. Το χάραμα. Ευτυχώ όταν περπατάω ξυπόλυτη στο σπίτι σε πάτωμα ξυλινο και καθαρό. Με την μυρωδιά φρέσκων σεντονιών. Με τη βανίλια υποβρύχιο. Με ντομάτα, τυρί και ψωμί – ότι πιο αγαπημένο έχω σε γεύση-. Ευτυχώ με το άγγιγμα του νερού, της άλμυρας, της άμμου, με το άγγιγμα από ρούχο από βαμβάκι. Ευτυχώ με το άκουσμα του γέλιου των ανθρώπων. Ευτυχώ από αγκαλιές, μέσα σε αγκαλιές. Με το πρωινό φιλί…

Με τα απλά.

Ζ. Ζυγίζω

Ζυγίζω τις ποσότητες. Ζυγίζω τα λόγια. Ζυγίζω τους ανθρώπους. Αλλά πάντα θα κερδίσει το «αζύγιστο»

Η. Ημερεύω

Ημερεύω. Με το χρόνο που περνάει από πάνω μου. Με τη σιγουριά της αγκαλιάς της μαμάς.

Θ. Θέτω

Θέτω όρια. Ερωτήματα. Όρους. Και τα αθετώ.

Ι: Ιεραρχώ

Ιεραρχώ τις προτεραιότητες, τις ανάγκες, τους ανθρώπους. Αλλά ακόμα και όταν, για έναν αδιευκρίνιστο λόγο σφάλλω, αυτό που αξίζει την πρωτιά βρίσκει πάντα το δρόμο για το δικό μου συναισθηματικό κέντρο.

Κ: Καγχάζω

«…ὄπως θέλεις κάχαζε καὶ τέρπου φρένα» (και γέλα όσο θέλεις, όσο σε ευχαριστεί, εις βάρος μου)- Αριστοφάνης- Εκκλησιάζουσες

Λ: Λησμονώ

Να σε λησμονήσουν αυτοί που αγαπάς. Να λησμονήσεις αυτούς που αγαπάς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάρα.

Αλλά

“Ότι δεν λύεται, κόπτεται”- Μέγας Αλέξανδρος

Μ: Μαθητεύω

Να μαθητεύεις. Και όταν νομίζεις ότι έχεις μάθει, να συνεχίζεις να μαθαίνεις. Αιώνια νιάτα.

Ν: Νίπτω

Να νίπτεις τας χείρας σου. Όχι μόνο ο Πόντιος Πιλάτος. Είναι αυτοί οι ευθυνόφοβοι και οι δειλοί του κάθε σήμερα, η θλίψη του τώρα.

Ξ: Ξαναφτιάχνω

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις. –Oδυσσέας Ελύτης

Ο: Ομορφαίνω

Ομορφαίνουν οι άνθρωποι όταν ξέρουν να στέκονται, όταν ξέρουν πως να ντυθούν, όταν γνωρίζουν πότε να σωπάσουν και πότε να μιλήσουν, όταν έχουν ένα δικό τους προσωπικό στυλ. Πόσο όμορφοι είναι αυτοί οι ανήσυχοι άνθρωποι; Αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν να γίνονται καλύτεροι, με την ανάγνωση, τις τέχνες, τη μουσική, τα γράμματα, με το να δαμάζουν τη φύση και με το να δαμάζονται από αυτή… Με κάθε δυνατό τρόπο. Μα κυρίως είναι όμορφοι οι γεμάτοι, οι αυτάρκεις, οι αποφασισμένοι να ευτυχήσουν άνθρωποι.Αυτοί ξέρεις οι καλοί άνθρωποι που έλεγε και η γιαγιά…

 

 
Π. Πιστεύω

Να πιστεύεις στα θαύματα.

Στους τρελούς.

Στις καρμικές συναντήσεις.

Στις Μεγάλες Ιδέες.

Ρ: Ρωτάω

«Βασικές αρχές, Κλαρίς. Απλότητα. Διάβασε Μάρκο Αυρήλιο. Για κάθε πράγμα να ρωτάς: Τι είναι αυτό καθεαυτό; Ποια είναι η φύση του; Τι κάνει ακριβώς αυτό ο άνθρωπος που ψάχνεις;» (Από την ταινία «Σιωπή των αμνών»)

Σ: Σαγηνεύω

Με σαγήνευσε, με «γκρέμισε» από τον τρόπο που προσπαθούσε να βολέψει τα χέρια στις τσέπες του, από τον τρόπο που τα μάτια του εστίαζαν. Από τον τρόπο που κυριαρχούσε στον τόπο. Από την απλότητά του. Από τις παύσεις του. Από τον τρόπο που με ακούμπησε για πρώτη φορά στο χέρι. Παλληκάρι κανονικό. (Και αυτό το παλληκάρι δεν μεταφράζεται σε καμία γλώσσα του κόσμου… )

Τ: τηλεφωνώ

Τηλεφωνώ.. Η φωνή που έρχεται από μακριά. Να φέρνω αυτή την φωνή κοντά, πλάι μου. Αυτή ήταν πάντα η μοίρα μου. Να είναι τα σώματα μακριά και να προσπαθώ να τα φέρω κοντά.

Υ: Υποχωρώ

Υποχωρώ. Υπαναχωρώ μπροστά στον σαρωτικό έρωτα. Στην Μεγάλη Αγάπη.

Φ: Φυλλοροώ

Φυλλορόησαν οι προσδοκίες και έγιναν πείσμα.

Χ: Χαϊδεύω

Μόνο για αυτό αξίζει αυτή η ζωή. Για να σε χαϊδέψουν όπως πρέπει…

Ψ: Ψιθυρίζω

Τα λόγια που σου ψιθύρισαν, να μην τα πεις σε κανέναν. Γιατί όταν οι ψίθυροι, γίνονται ήχος καθαρός, από εκεί που ήταν αυστηρά μεταξύ δύο, γίνονται δημόσιος λόγος. Τα ευτέλισες.

Ω: Ωριμάζω

Να ωριμάζεις με τα χρόνια. Να λειαίνεις τις γωνίες. Να εκπαιδεύεσαι στην ανοχή. Να ομορφαίνει η ψυχή. Να γλυκαίνει η όψη… Φτάσαμε!