Ήθελα να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές για αυτά τα χρυσά κορίτσια την Ευαγγελία Πλατανιώτη και την Σοφία Μαλκογεώργου που τις γνώρισα το 2017, στα πλαίσια της πανελλαδικής καμπάνιας της Safe Water Sports για την ασφάλεια σε θάλασσες και πισίνες.
Ως Creative Director και σεναριογράφος της καμπάνιας πέρασα τότε ώρες μαζί τους για να καταγράψω σκέψεις και συναισθήματα και για να καταλήξουμε σε αυτό το σενάριο και να συνδημιουργήσουμε παρέα αυτό το αριστούργημα μικρού μήκους για την Safe Water Sports.
Αξίζει να ακούσετε τα λόγια τους, αξίζει να αφεθείτε στο ηχόχρωμα της φωνής τους. Αξίζει να καμαρώσετε τα σπουδαία νιάτα μας. Αξίζει.
Είχαμε ordino στις 5.30 το πρωί, ήταν εκεί, χαμογελαστές, φωτεινές, με αυτό το φως που έχουν οι άνθρωποι που έχουν ένα στόχο, που έχουν ένα πάθος, που κάτι μεγάλο δημιουργούν.
Υπό δύσκολες συνθήκες, με κάτι εγκαταστάσεις που δεν ήταν εύκολο να κινηματογραφήσουμε, τα κορίτσια μου αγόγγυστα βούτηξαν στο νερό στις 6 το πρωί. Θυμάμαι τη Σοφία με το γάργαρο γέλιο της: «Μην ανησυχείς, εμείς βουτάμε και κοιμισμένες», με την Ευαγγελία να παίρνει τη σκυτάλη και να μας συγκινεί: «Εμείς εδώ ζούμε στο νερό. Εδώ είναι το σπίτι μας».
Από τότε έγιναν πολλά. Καθιερώθηκαν στο διεθνές στερέωμα, έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων τους. Και πάλεψαν με θεριά και τέρατα. Εντός και εκτός Ελλάδος. Αδικήθηκαν, πείσμωσαν, άντεξαν.
Η Ευαγγελία το έζησε στο πετσί της. Ήμουνα σίγουρη ότι δεν θα τα παρατήσει. Παρά τις κατάφωρες, πολλαπλές αδικίες Και έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Μία ελληνίδα αθλήτρια στην κορυφή του κόσμου. Ποιος θα το πίστευε 10-15 χρόνια πριν; Από μία χώρα που ήταν στα αζήτητα του διεθνούς χάρτη.
Και δήλωσαν αυτές οι νεράιδες για τους Ολυμπιακούς τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας (43.200) από τα 17 ζευγάρια που συμμετείχαν. Όταν το διάβασα στα νέα, δεν εξεπλάγην. Κατάλαβα το ρίσκο και την ευφυέστατη στρατηγική πίσω από αυτήν την επιλογή. Μία επιλογή που φώναζε με σθένος την θέση τους: Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να περιορίσουμε την αδικία.
Και δεν καυχιέμαι ότι κατέχω από βαθμολογίες στη συγχρονισμένη κολύμβηση, αλλά ξέρω σίγουρα το εξής. Πως όταν μία ομάδα κάνει ένσταση και από την 13η θέση σκαρφαλώνει στην 8η θέση, κάτι πάει πολύ λάθος στο σύγχρονο αθλητισμό. Κάτι γίνεται πολύ λάθος στις βαθμολογίες.
Στην εποχή της πολιτικής ορθότητας που δεν μας επιτρέπεται επί της ουσίας να βγούμε έξω από το πλαίσιο, παρατηρώ όπως είπε και ο Ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής Καλαθοσφαίρισης ο Βασίλης Σπανούλης πως η διαιτησία παίζει με διαφορετικά μέτρα και σταθμά.
«Δεν μου αρέσει να μιλάω για τη διαιτησία, αλλά σήμερα δεν είδαμε πάλι ίδια κριτήρια, όπως γίνεται σε όλο το τουρνουά. Είναι κάτι κραυγαλέο, είναι Ολυμπιακοί Αγώνες και πρέπει να υπάρχουν ίδια κριτήρια για όλους». Βασίλης Σπανούλης
Δηλαδή τι; Αν η Ευαγγελία και η Σοφία ήταν από τις ΗΠΑ θα τύγχαναν άλλης βαθμολογίας; Δηλαδή τι; Αν διαγωνίζεσαι στη ξιφασκία θα προκριθεί η αθλήτρια της χώρας υποδοχής;
Όταν τελειώσουν αυτοί οι Ολυμπιακοί, θα πρέπει να ανοίξουμε με γενναιότητα μια μεγάλη κουβέντα για τις βαθμολογίες στα διεθνή τουρνουά και μία ακόμη μεγαλύτερη κουβέντα εσωτερική δική μας. Τι κάνουμε για αυτά τα παιδιά που είναι οι πρωταθλητές μας που με τα ψίχουλα φτιάχνουνε χρυσάφι.
Υ.Γ. Για αυτά τα κορίτσια που αντιστέκονται, σε μία εποχή που προωθείται κυρίως το τίποτα, που προβάλλονται κάτι άνθρωποι ανεπάγγελτοι, φυγόπονοι και τυχοδιώκτες, σε μία εποχή που η εκπόρνευση κανονικοποιείται, αντικρύζεις αυτά τα κορίτσια που δουλεύουν για χρόνια ολόκληρα για μια στιγμή, με μάτια φωτεινά και υγρά από το νερό και τη συγκίνηση (όπως ακριβώς και τα κορίτσια του πόλο) και πιστεύεις ξανά, από την αρχή σε αυτή την μεγάλη χώρα, την Ελλάδα.
Ευαγγελία μας, Σοφία μας σας ευχαριστούμε. Ανήκετε στην παγκόσμια ελίτ, μέσα στις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς. ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ
Με πολλή αγάπη
Ε
