Αγαπημένε Άγιε Βασίλη,
«Τώρα όμως μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία· μεγαλύτερη δε αυτών είναι η αγάπη».
Επιστολή προς Κορινθίους – Απόστολος Παύλος
Δεν ήθελα κάποιο δώρο να σου ζητήσω, μόνο να σε ρωτήσω σε ποια Χριστούγεννα θα έρθεις να προσγειωθείς; Όλα μοιάζουν κάπως μουδιασμένα, ετεροχρονισμένα. Σαν να είμαστε. υποχρεωμένοι να ξεχειλίζουμε από ευτυχία. Η μετακίνηση αυτή των εποχών, με τους μήνες να έχουν μπουρδουκλωθεί. Οι Νοέμβρηδες θυμίζουν Σεπτέμβριο με κοντομάνικα και πικέ κουβέρτες, οι βιτρίνες στολισμένες, πασπαλισμένες ψεύτικο χιόνι και εμείς φοράμε μπότες και ας έχει 20 βαθμούς. Όλα μοιάζουν κάπως ξεχαρβαλωμένα κατά τη διάρκεια των εβδομάδων πριν τα Χριστούγεννα.
Έβλεπα ένα vintage απόσπασμα από τα Επίκαιρα και την Αθήνα του 1977. Αγέννητη ούσα, αλλά ένιωσα μια νοσταλγία για μια εποχή που όλα αυτά τα κοινωνικά δίκτυα ήταν απόντα.
Ειδικά ο τρόπος που εξελίσσονται, με όλους να διεκδικούν μία θέση στο βασίλειο των influencers, όπου κάνεις tag δύο ιντερνετικούς φίλους, κάνεις follow το μαγαζί και τον απέναντι και κερδίζεις ένα φόρεμα από 100% πολυεστέρα που βρωμάει πετρέλαιο για να φωτογραφηθείς έπειτα με χιλιάδες φίλτρα στο εστιατόριο με το καλύτερο δένδρο, με άλλες δύο ντυμένες πυγολαδμπίδες με χείλη και μάγουλα πρησμένα και λαχταριστά πιάτα που δεν αγγίζεις, απλά φωτογραφίζεις….
Περπάτησα πολύ στους δρόμους της Αθήνας, κάτι μπάντες ξεκούρδιστες, άπειρα μαγαζιά με σάπια εμπορεύματα. Ποτέ άλλοτε τόσα ενδύματα και ποτέ άλλοτε τόσο νάιλον, τόσος πολυεστέρας και πλαστικό.
Πότε άλλοτε τόσα μαγαζιά και ποτέ άλλοτε τόσα «τίποτα» για να ψωνίσεις.
Ρούχα που δημιουργούν δυσφορία πριν καν τα φορέσεις.
Πότε άλλοτε τόση υπερσεξουαλικότητα και πρόκληση, με τη θηλυκότητα και τον έρωτα παντελώς απόντες.
Χιλιάδες κόσμου, μία περίεργη αγοραφοβία που νιώθουμε οι περισσότεροι, απότοκος του κορωνοϊού και του εγκλεισμού.
Δεν ένιωσα ούτε στιγμή την ανάγκη να μπω σε ένα μαγαζί και να πάρω το παραμικρό. Μόνο στη γκαλερί με τα κεραμικά στη γειτονιά μου.
Αυτό όμως δεν αναιρεί την αγάπη για αυτή την τεράστια γιορτή της Χριστιανοσύνης.
Γιατί μέσα σε όλα, αντικαταστάθηκαν τα «Merry Christmas» με τα «Happy Festive season» και όλα κάπως πρέπει να είναι άχρωμα και δήθεν πολυπολιτισμικά, ενώ επί της ουσίας επιτάσσουν την «μονοκουλτούρα» του τίποτα και του υπερκαταναλωτισμού. Δεν έχει σημασία τι γιορτάζουμε, ούτε αν πραγματικά γιορτάζουμε, αρκεί να ψωνίζουμε.
Η διαφήμιση του Jumbo η μόνη σταθερή επωδός και αυτές τις σκέψεις θέλω να να τις αφιερώσω σε κάποιους δικούς μου ανθρώπους, ωραίους ανθρώπους που προσπαθούν να συνταιριάξουν με τα πλουμιστά δέντρα και τα εκτυφλωτικά φώτα και που μαθαίνουν δειλά-δειλά σαν τα μικρά παιδιά να περπατούν.
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους. Σε αυτούς που βιώνουν τα πιο ευτυχισμένα τους Χριστούγεννα, αλλά κυρίως η σκέψη μου και η καρδιά μου είναι με αυτούς που η ατμόσφαιρα των ημερών τους βαραίνει περισσότερο.
Χρόνια πολλά σε αυτούς που πενθούν, που αποχαιρέτησαν κάποιον δικό τους άνθρωπο αυτή τη χρονιά, που ορφάνεψαν φέτος, που έχασαν έναν ή και δύο γονείς μέσα στο ίδιο έτος, που ήρθαν αντιμέτωποι με το θάνατο που κέρδισε. Που δεν στολίζουν δέντρο, που περπατάνε με μάτια μόνιμα υγρά που κοιτάνε χωρίς να μπορούν να δουν τίποτα πέρα από το πρόσωπο της αγάπης τους. Που καλούν σε ένα κινητό που δεν το σηκώνει κανείς.
Κανείς απών, άλλοι εδώ
Άλλοι στον ουρανό
Χρόνια πολλά σε όσους είναι στα νοσοκομεία της χώρας, που από τις θεραπείες και τα φάρμακα μπορεί να μην μπορούν να φτάσουν ούτε από το υπνοδωμάτιο στην κουζίνα.
Χρόνια πολλά στους γονείς που τα παιδιά τους διαγνώσθηκαν με περισσότερο ή και λιγότερο σοβαρές ασθένειες. Που νιώθουν ότι πέθαναν στο άκουσμα της γνωμάτευσης του γιατρού. Χρόνια πολλά στους γονείς και στα παιδιά που μάχονται με σωματικές, νοητικές και ψυχικές νόσους. Στα μικρά αυτά μπουμπούκια μας που αγωνίζονται μαζί με εξαϋλωμένους και καθαγιασμένους γονείς.
Χρόνια πολλά σε αυτούς που πολεμούν, που μάχονται με θέματα ψυχικής υγείας, τα οποία η κοινωνία ούτε τα κατανοεί, ούτε τα αντιλαμβάνεται. Σε όλους αυτούς που πολεμούν το τέρας της κατάθλιψης, των εξαρτήσεων και του σκοταδιού. Δεν είστε μόνοι σας.
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που βιώνετε έναν χωρισμό, μία ερωτική απογοήτευση, μία ματαίωση, μία προδοσία, αλλά η αγάπη δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο, δεν έχει μόνο ένα σώμα. Η αγάπη επανεφευρίσκει τον εαυτό της και ο έρωτας όσο μεγαλώνει κανείς, έχει άλλο βάθος, άλλη υπόσταση, άλλη ουσία, μακριά από κοινωνικά πρέπει και τα φορεμένα «θέλω».
Χρόνια πολλά σε εσάς που ψάχνετε τον άνθρωπό σας. Που κουραστήκατε να ψάχνετε την αγάπη σε μέρη που δεν κατοικεί. Χρόνια πολλά και σε όλους εσάς που πλαγιάζετε με κάποιον και σκέφτεστε κάποιον άλλο με τον οποίο δεν μπορείτε να είστε μαζί, που νιώθετε ότι τίποτα δεν βγάζει νόημα. Χρόνια πολλά και σε όλους εσάς που αγαπάτε κάποιον, αλλά σας τελείωσε ο έρωτας και ψάχνετε να βάλετε αμόλυβδη σε αμάξι που παίρνει πετρέλαιο και που ψάχνετε τη δύναμη να βάλετε τέλος σε κάτι που έχει ήδη τελειώσει.
Χρόνια πολλά σε όλες εσάς που προσπαθείτε να συνέλθετε από μία αποβολή, από τον βίαιο αυτό αποχωρισμό με τη σάρκα εκ της σαρκός σας. Χρόνια πολλά σε σας που δεν μπορείτε πια να ακούτε κανέναν, γιατί χάσατε, γιατί σας πήραν ό,τι πιο σημαντικό είχατε ποτέ στη ζωή σας. Είτε ήσασταν στον πρώτο είτε στον ένατο μήνα, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι σίγουρα εκεί ψηλά υπάρχει ένας παράδεισος που βρίσκονται όλα αυτά τα βρέφη, οι πιο σημαντικοί Άγιοι του Σύμπαντος.
Χρόνια πολλά σε σας που εργάζεστε αδιάλειπτα αυτές τις Άγιες Μέρες. Που εξυπηρετείτε μανιακούς και νευρωτικούς ανθρώπους που θέλουν μέσα από δεκάδες σακούλες, μέσα από χτενισμένα μαλλιά και μανικιούρ να εξαγοράσουν το εισιτήριο της ευτυχίας.
Χρόνια πολλά σε σας που εργάζεστε σε τοξικά περιβάλλοντα, και που θέλετε απλά να εξαφανιστείτε, αλλά αντέχετε και υπομένετε, γιατί δεν έχετε άλλη εναλλακτική.
Χρόνια πολλά και σε σας που δεν έχετε ούτε 10 ευρώ στο λογαριασμό σας, που χάσατε τη δουλειά σας, που η επιχείρησή σας πτώχευσε και που οι γύρω, σας κουνάνε τα δάχτυλα προσφέροντας δωρεάν συμβουλές. Που βλέπετε τόσες ιλουστρασιόν ζωές και νιώθετε μη-χρήσιμοι, που σας επέβαλαν αυτή την αίσθηση αχρηστοσύνης. Αλλά καμία δουλειά, καμία παχυλή αμοιβή, καμία επιτυχία δεν καθιστά κάποιον άνθρωπο πιο σημαντικό από κάποιον άλλο.
Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που μπορεί να μην έχετε προσκλήσεις για ρεβεγιόν, που νιώθετε μόνοι έχοντας ξεμείνει από πνεύμα γιορτινό και ευτυχία. Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που οι δρόμοι μοιάζουν αδιέξοδοι. Αλλά καμία ευτυχία δεν κρατάει για πάντα, όπως και καμία δυστυχία.
Και αν είστε στον πάτο, να ξέρετε πως θα γίνω κοινωνός θετικών νέων. Από εδώ και πέρα έχει μόνο καλύτερα. Από εδώ και πέρα κάθε μέρα ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός.
Δεν είστε μόνοι. Δεν είστε οι μόνοι.
Αν έχετε έστω και έναν άνθρωπο δικό σας, έχετε τον κόσμο όλο.
Και μην ξεχνάτε κάτι που έλεγε η γιαγιά μου:
Η Α’ Εθνική και αν δεν παίζει σε ένας ματς, είναι πάντα Α’ Εθνική αγάπη μου.
Χρόνια πολλά,
Καλά Χριστούγεννα με ουσία, αλήθεια και συγχώρεση.
Με πολλή αγάπη
Ευτυχία
————————–————————————
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι αγαθή και ωφέλιμη· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν καυχιέται, δεν επαίρεται, [13.5] δεν ασχημονεί, δεν ζητά το συμφέρον της, δεν παροξύνεται, δεν σκέφτεται το κακό, [13.6] δεν χαίρεται με την αδικία, αλλά συγχαίρει την αλήθεια· [13.7] ανέχεται τα πάντα, πιστεύει τα πάντα, ελπίζει τα πάντα, υπομένει τα πάντα.
[13.8] Η αγάπη ποτέ δεν χάνεται· ακόμα κι αν οι προφητείες καταργηθούν· ακόμα κι αν οι γλώσσες πάψουν· ακόμα κι αν η γνώση καταργηθεί. [13.9] Διότι εν μέρει γνωρίζουμε, και εν μέρει προφητεύουμε· [13.10] όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το εν μέρει θα καταργηθεί. [13.11]
[13.13] Τώρα όμως μένει η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, αυτά τα τρία· μεγαλύτερη δε αυτών είναι η αγάπη.
«Επιστολή προς Κορινθίους» – Απόστολος Παύλος
