Είναι κάποια καλοκαίρια, διαφορετικά από τα άλλα. Που δεν μοιάζουν με κανένα προηγούμενο
Έλαβα ένα πολύ ωραίο email από μία κοπέλα.
«Καλησπέρα Ευτυχία. Αν κατάλαβα καλά θα περάσεις το καλοκαίρι στην Αθήνα; Μου έδωσε τόσο κουράγιο αυτό».
Αρχικά θα ήθελα να απολογηθώ σε όλους. Γι’ αυτή τη χρονιά που τόσο λίγο έχω γράψει. Που έχω εξαφανιστεί όσο να το πεις, αλλά ήταν μια χρονιά που μάλλον δεν περιγράφεται, και έγραφα πολύ, πάρα πολύ αλλά όχι για το blog.
Μία από τις ωραιότερες συνήθειες της ζωής μου είναι το ημερολόγιο και είναι η μόνη συνήθεια που συστήνω σε όλους…. Είναι συγκλονιστικό να διαβάζεις τις σκέψεις σου, ένα, δύο ή και τρία χρόνια πριν. Μεταμορφώνεσαι σε έναν άλλο άνθρωπο όταν γράφεις. Είναι σαν κουβαλάς φορτίο ενός τόνου και σαν αυτό το φορτίο μέσω μίας ανεξιχνίαστης διαδικασίας να απομειώνεται.
Καλοκαίρι στην πόλη λοιπόν…
Ναι, το καλοκαίρι με βρήκε στην Αθήνα, πέρα από μερικές μέρες που έλειψα στην Θράκη και στη Μακεδονία για γυρίσματα.
Στην Αθήνα με άπειρη δουλειά, τόση που όταν τη σκεφτόμουνα πελάγωνα, με ένα καινούριο ντοκιμαντέρ που ετοιμάζεται με τόση αγάπη, την ίδια στιγμή που έπρεπε να αντιμετωπίσω τόσα γραφειοκρατικά… Μετά από πολλά χρόνια, δεν κατάφερα να δραπετεύσω, αλλά ίσως, επειδή έχω αποκτήσει μία άλλη οπτική στα πράγματα, αυτό να ήταν και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα καλοκαίρια μου.
Αυτό το άρθρο θέλω να το αφιερώσω σε όλους εσάς που δεν μπορείτε να φύγετε διακοπές.
Που παλεύετε εσείς ή οι οικείοι σας με κάποια ασθένεια, που δίνετε μάχη εντός ή εκτός νοσοκομείων.
Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε εσάς που προσπαθείτε να εξοικονομήσετε χρήματα, για να βοηθήσετε τους γονείς σας, για να αγοράσετε ένα σπίτι, για να χρηματοδοτήσετε τις σπουδές σας, για να ξεχρεώσετε χρέη για τα οποία μπορεί και να μην φέρετε καμία ευθύνη.
Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε όλους εσάς που μετά βίας πληρώσατε τα κοινόχρηστα, που σκέφτεστε διπλά κάθε φορά που ανοίγετε το κλιματιστικό και που δεν έχετε χρήματα να φτάσετε ούτε μέχρι τα Καμένα Βούρλα.
Ναι αφιερώνεται σε όλους εσάς που διαβάζετε για διδακτορικά, μεταπτυχιακά που συγγράφετε διπλωματικές εργασίες, για όλους εσάς που μόλις πιάσατε μια καινούρια δουλειά ή που δεν μπορείτε να φύγετε γιατί παραδίδετε κάτι σπουδαίο και ετοιμάζεστε να παρουσιάσετε το project -ίσως- της ζωής σας.
Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε όλους εσάς, που χάσατε κάποιον δικό σας, που βιώνετε το πένθος, που κάθε μέρα που ξημερώνει σας στοιχειώνει ακόμα περισσότερο, που δεν μπορείτε να φτάσετε από το μπάνιο μέχρι την κουζίνα και που ο μεγάλος καλοκαιρινός ήλιος το κάνει όλο αυτό ακόμα πιο βαρύ.
Αυτό το άρθρο αφιερώνεται σε όλους εσάς που αναρρώνετε από ψυχικά τραύματα, από μετατραυματικό σοκ, σε όλους εσάς που επουλώνετε πληγές, που βιώσατε εγκατάλειψη, που παλεύετε με θηρία και τέρατα και που δεν μπορείτε να να κουνηθείτε ούτε από τη γειτονιά σας.
Σας βλέπω όλους σας, σας νιώθω όλους σας, εδώ στη γειτονιά κάθε μέρα, στις μέρες του καύσωνα που κοιτιόμασταν στα μάτια, σας βλέπω, σας νιώθω, σας ακούω.
Όποια και αν είναι η αιτία, ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Το καλοκαίρι στην πόλη δεν είναι καθόλου κακό.
Πιο σωστά, το καλοκαίρι στην πόλη μπορεί να είναι μία…. πίστα απόλαυσης.
Η Αθήνα και οι άλλες μεγαλουπόλεις μπορεί να μην αδειάζουν όπως κάποτε, αλλά σίγουρα, θα αντιληφθείς τις μεγάλες διαφορές. Θα βρίσκεις να παρκάρεις έξω από το σπίτι σου, η πόλη ομορφαίνει επικίνδυνα, θυμίζει κάτι από καραντίνα και ειδικά τον Αύγουστο που έχει δροσίσει είναι ολάκερη δική σου.
Το πιο σημαντικό είναι να αγκαλιάσεις αυτή τη συνθήκη χωρίς μεμψιμοιρία, αλλά να την δεις σαν μια ευκαιρία του ξεχασμένου εαυτού σου.
-Πολλοί γνωστοί σου θα λείπουν, άλλοι τόσοι θα είναι εδώ και πολλοί άλλοι θα έχεις την ευκαιρία να τους γνωρίσεις (ξανά) κάτω από τον Αττικό Ουρανό.
-Θερινά σινεμά, θέατρα, παραστάσεις, το Ηρώδειο, συναυλίες, ένας ορυμαγδός εκδηλώσεων πολλών εκ των οποίων σε πολλούς δήμους είναι εντελώς δωρεάν.
-Με τα μπάνια τι θα γίνει; Λοιπόν, εγώ σε πισίνες δεν μπαίνω εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά υπάρχουν αξιοπρεπέστατες παραλίες και στην Αττική. Πριν κάποια χρόνια το 2014 εν προκειμένω έκανα την μεγαλύτερη αλλαγή στη ζωή μου, έγινα πρωινός τύπος που σημαίνει ότι ξυπνάω πάντα μεταξύ 6:00-7:15. Το καλοκαίρι πιο νωρίς, το χειμώνα κανένα μισάωρο πιο μετά.
Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα όμως, 6:30 η ώρα το πρωί είμαι στην παραλία.
Μόνο με μία πετσέτα και ένα καφτάνι.
Κάνω κολύμπι για περίπου μισή ώρα με τρία τέταρτα και μετά ετοιμάζομαι, ντύνομαι και είμαι έτοιμη να ξεκινήσω τη μέρα μου. Νιώθω την απόλυτη ευλογία. Δεν έχω απολαύσει κανένα μπάνιο στη ζωή μου, όπως αυτά τα τόσο πρωινά, τα μπάνια της Ανατολής. Και εκεί στην παραλία υπάρχει μία ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων όλων των ηλικιών που κάνουν αυτό ακριβώς που κάνεις εσύ, είναι οι δικοί σου άνθρωποι που θα συνάψεις καινούριους θερινούς δεσμούς.
Βρες τρόπους να φέρεις το καλοκαίρι στο σπίτι σου. Αν έχεις έστω και μια μικρή βεράντα ή ένα μπαλκονάκι μετατρέψέ το στο δικό σου καλοκαιρινό καταφύγιο με υποβρύχιο βανίλια και καρπούζι. Αν αποφεύγεις το αλκοόλ όπως εγώ, ένα ανθρακούχο νερό με λεμόνι, θα γίνει το πάλαι ποτέ τζιν τόνικ σου!
Εξερεύνησε άλλες γειτονιές, μουσεία και γίνε τουρίστας στην πόλη σου.
Παρότι μένω στο κέντρο και το έχω περπατήσει πολύ, βρήκα την ευκαιρία τα απογεύματα να γνωρίσω καλύτερα το Μετς, τον Κεραμεικό, τα Πετράλώνα, να πάω στο Κυκλαδικής τέχνης που είχα να πάω κάποια χρόνια αλλά και στο Εθνικό Αρχαιολογικό και να γνωρίσω τόσα άλλα μέρη της Αθήνας που μου ήταν κρυμμένα.
-Προσπάθησε κάθε βράδυ 7:00-11:00 να αφιερώνεις αυτές τις ώρες στη χαρά του θέρους. Πλέον πρέπει να συντρέχει πολύς σοβαρός λόγος για να είμαι μετά τις 11:00 έξω από το σπίτι. Όσο περνάνε τα χρόνια όλο λιγότερο με αφορά ό,τι συμβαίνει έξω μετά τα μεσάνυχτα, έτσι είτε είναι παράσταση είτε φαγητό και ποτό στις 11:00 περίπου θέλω να είμαι σπίτι για να κοιμηθώ και να σηκωθώ το νωρίτερο…
Οι διακοπές έχουν έναν ψυχαναγκασμό. Πρέπει να είσαι χαρούμενος, πρέπει να ξεκουραστείς, πρέπει να περάσεις καλά… Οι μέρες στην πόλη δεν σε πιέζουν για τίποτα. Κάνεις όσο μπορείς και όσο θέλεις με το σπίτι σου να μετατρέπεται το θερινό σου ορμητήριο.
Και φυσικά οι διακοπές είναι διακοπές και πάντα θα είναι συνδεδεμένες με το λευκότερο της σκέψης μας, το λευκότερο των παιδικών μας χρόνων, αλλά η προσαρμοστικότητα είναι η αδελφή της ευτυχίας.
Θα τα πούμε σε μία από τις υπέροχες ταράτσες της πόλης, στους φιλικούς αγώνες της Εθνικής, στην παραλία τα χαράματα στις 6.30 το πρωί και στο Ριβιέρα στα Εξάρχεια, με πασατέμπο και γιασεμί να βλέπουμε «Διακοπές στη Ρώμη» με την Audrey Hepburn της καρδιάς.
Υ.Γ. Μην πιστεύετε όλα όσα βλέπετε στα κοινωνικά δίκτυα. Απέραντες εικόνες ευτυχίας και πασπαλιστών διακοπών που ποτέ άλλοτε δεν συνοδεύονταν με τόση δυστυχία. Φαίνεται στα μάτια…
Θερινό φιλί και ασπασμούς σε όλους
Με πολλή αγάπη
Ευτυχία
