Απο την

Κωνσταντινούπολη: 125 χρόνια Ζωγράφειο

Ήταν Παραμονή της Παναγίας.

20 Νοεμβρίου.

Περπατούσα σε μία πάροδο από τη Μεγάλη Οδό του Πέραν, στην Turnacıbaşı Cd.

Το αναγνώρισα από μακριά.

Με κατάπιε το επιβλητικό κτίριο του αρχιτέκτονα, Περικλή Φωτιάδη.

Το Ζωγράφειο σε κάθε μου βήμα διακρινόταν ολοένα και πιο καθαρά.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, η ανάγκη για δημιουργία ενός σύγχρονου σχολείου στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, οδήγησε την ελληνική κοινότητα στην πραγματοποίηση ενός μεγάλου εράνου και στην πραγμάτωση ενός μεγάλου ονείρου.

Πολλοί συνεισφέρανε, αλλά ο τραπεζίτης Χρηστάκης Ζωγράφος δώρισε το υπέρογκο -για την εποχή-  ποσό των 10.000 λιρών. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή, το 1893. 

Ζωγράφειον

 

Τα μάτια μου λαίμαργα διάβασαν μονορούφι την επιγραφή.

Έμβλημα του σχολείου, η Χιακή Σφίγγα“Η νίκη του φωτός της παιδείας κατά του σκότους της αμάθειας”.

Το Σχολείο των Σχολείων ήταν μπροστά μου.

Η είσοδος

Χτύπησα το κουδούνι.

Τον αναγνώρισα.

Ο Διευθυντής. Ο Μεγάλος Δάσκαλος. Ο Γιάννης Δερμιτζόγλου, απόφοιτος του 1978 και Διευθυντής του σχολείου τα τελευταία 25 χρόνια.

Μας περίμενε.

Μου έκανε μια ζεστή χειραψία.

“Καλωσόρισες. Καλωσορίσατε στο Ζωγράφειο” και η φωνή του Γιάννη Δερμιτζόγλου γέμισε το χώρο, με ένα εκατομμύριο χρώματα.

Ένιωσα μια απαράμιλλη ζέση.

Δεν είχα μιλιά. Για μερικά δευτερόλεπτα σταμάτησε η καρδιά μου.

Η όρασή μου θόλωσε.

Φαντάστηκα το Ζωγράφειο πλημμυρισμένο με τους εκατοντάδες μαθητές του και τις φωνές των μαθητών.

Είχα να πάω μερικά χρόνια. Αλλά το συναίσθημα ίδιο.

Το σώμα μου μυρμήγκιασε.

Θεέ μου, τι σχολείο είναι αυτό; Εδώ, μπροστά μου, είχα την Μεγάλη Ελλάδα.

Με κατέκλυσε μια μεταφυσική υπερηφάνεια.

Οι απόφοιτοι

Οι απόφοιτοι. Οι ομογάλακτοι. Ένας ατελείωτος κύκλος σπουδαίων ανθρώπων. Το 97% εξ αυτών ζουν στο εξωτερικό και διαπρέπουν.

Ο πιο διακεκριμένος μαθητής του Ζωγραφείου είναι η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

O Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος διακρίνεται στη μέση της πρώτης σειράς.

125 Χρόνια Ζωγράφειο

 

Καθώς περπατούσα μέσα στο χώρο, το ένιωθα όλο και πιο πολύ σπίτι μου.

Ένιωθα σαν να είχα διαβεί κάθε αίθουσά του πολλές φορές, σαν να είχα φοιτήσει και εγώ εδώ.

Επικρατούσε μια κίνηση.  Όλοι χαμογελαστοί και εγκάρδιοι, επιμελούνταν και τις τελευταίες λεπτομέρειες πριν την μεγάλη συναυλία. Από την αίθουσα εκδηλώσεων ο σολίστ Ντίνος Μαστρογιάννης έκανε πρόβα.

Σε λίγες ώρες ξεκινούσε μία από τις δεκάδες εκδηλώσεις για τα 125 χρόνια από την Ίδρυση του Ζωγραφείου. Οι εορτασμοί έχουν ξεκινήσει από τις 19 Σεπτεμβρίου με μία ιδιαίτερα συμβολική κίνηση: μαθητές και καθηγητές βγήκαν στην Μεγάλη Οδό του Πέραν και ελευθέρωσαν 125 μπαλόνια στον ουρανό της Πόλης. Οι εκδηλώσεις θα λαμβάνουν χώρα μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς (Ιούνιος 2019).

Μαζί με την αγαπημένη, Ευανθία Ρεμπούτσικα, η οποία έδωσε το παρών στις εκδηλώσεις για τα 125 χρόνια από την ίδρυση του Ζωγραφείου.

 

Το Σχολείο των Σχολείων

Κοίταξα ψηλά. Στο ταβάνι που σαν να χάιδευε τον ουρανό. Τα μάτια μου έτρεχαν.

“Έλα” μου είπε.

Ξεκίνησε να μας ξεναγεί σε όλο το σχολείο. Σε κάθε αίθουσα.

Μεθυσμένη διέσχιζα τους διαδρόμους.

Ακουμπούσα τα θρανία.

Άγγιζα τις πόρτες. Αίθουσα καλλιτεχνικών, βιβλιοθήκη, εργαστήριο φυσικών επιστημών, αίθουσα υπολογιστών, γυμναστήριο, αίθουσα τελετών, τραπεζαρία. Ένα σπάνιο κόσμημα..

Σκαρφάλωσα και στους δύο τελευταίους ορόφους που φτιάχτηκαν το 1962 υπό διεύθυνσης του αείμνηστου. κ. Φραγκόπουλου για να φιλοξενηθούν περισσότεροι μαθητές.

-Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος διετέλεσε επί 35 χρόνια διευθυντής στο Ζωγράφειο Λύκειο – από το 1958 ως το 1993. Το 1994 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε αναγνώριση της μεγάλης του προσφοράς του απένειμε το οφίκιο του «Άρχοντα Δασκάλου του Γένους, ενώ ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας τον παρασημοφόορησε με τον «Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής».-

Έφτασα στη βεράντα του τελευταίου ορόφου όπου το βλέμμα από τη μία αφήνεται στην Προποντίδα ενώ από την άλλη πλευρά αντικρύζει το οίκημα που έζησε κάποτε ο Γ. Θεοτοκάς.

Ένα επιβλητικό Σχολείο που επιβάλλεται μεμιάς πάνω σου, με μια μεταφυσική δύναμη.

Ένα πεντακάθαρο σχολείο. Μοσχοβολούσε παλιό ξύλο και χαρτί. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια τάξη σε σχολείο. Έχει διακριθεί από το τουρκικό Υπουργείο Παιδείας και έχει σκαρφαλώσει στην πρώτη πεντάδα των πιο καθαρών σχολείων, ανάμεσα στα 60 και πλέον σχολεία του Πέραν.

“Εδώ ξέρουμε πως ότι χαλάει, δεν μπορούμε να το ξαναφτιάξουμε”, μου είπε.

Η Συνέντευξη

Ανοίξαμε τις κάμερες. Το παζλ των σπουδαίων Ελλήνων. Ακόμα μία ακριβή συνάντηση στο πλαίσιο του ντοκυμαντέρ μας. 

Τον κοίταξα στα μάτια: “Πραγματοποίησα συνεντεύξεις, με πολλούς αποφοίτους σας. Δεν έχω γνωρίσει άλλους ανθρώπους που να έχουν τέτοια αγάπη, για το σχολείο τους”.

Kαι μου απάντησε: “Το Ζωγράφειο δεν μπορείς να το καταλάβεις από μακριά. Πρέπει να το ζήσεις”.

“Ήρθα να σας φέρω αυτοπροσώπως ένα μήνυμα. Ο απόφοιτός σας ο κ. Ιωάννης Στούπακης πριν φύγει από τη ζωή μου μου ζήτησε να έρθω και να σας ζητήσω να συνεχίσετε. Έχετε υποχρέωση να συνεχίσετε. Γιατί το Ζωγράφειο είναι το καλύτερο σχολείο του κόσμου.

Σταματήσαμε. Η συγκίνηση πότισε το χώρο.

“Είστε αισιόδοξος Δάσκαλε;”

«Με αισιοδοξία εργάζομαι.»

“Και τώρα τι; Και τώρα; Που μείναμε τόσοι λίγοι; Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι που ο ελληνισμός, η ρωμιοσύνη κυνηγήθηκε τόσο πολύ, που μάτωσε, που μας τελείωσαν;”

Έχουμε 53 μαθητές. Δίνουμε την μάχη. Για κάθε καινούριο μαθητή, κάνω γιορτή. Από τους 53 μαθητές που φοιτούν στο σχολείο μας, οι 21 είναι Ρωμιοί, 16 Ελλαδίτες και 16 Ρωμιοί της Αντιοχείας. Οι περισσότεροι από τους μαθητές μας με καταγωγή από την Αντιόχεια φοιτούν από την προσχολική αγωγή στα σχολεία μας… «

Οι αριθμοί

Από 49 σχολεία και 5000 μαθητές το 1964 σήμερα μείναμε με 5 σχολεία στα οποία φοιτούν λιγότεροι από 300 μαθητές.

Το Ζωγράφειο είναι  ένα από τα συνολικά πέντε ελληνικά σχολεία που λειτουργούν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με τη Μεγάλη του Γένους Σχολή, το Ζάππειο και τα δύο δημοτικά σχολεία σε Πρίγκηπο και Βλάγκα.

Το Ζωγράφειο Λύκειο και οι μαθητές του:

1954 – 1955, 456 μαθητές

1963 – 1964 (Απελάσεις), 599 μαθητές

1964 – 1965, 454 μαθητές

1973 – 1974 (Κυπριακό), 356 μαθητές

1979 – 1980, 152 μαθητές

1990 – 1991, 89 μαθητές

2000 – 2001 (21ος Αιώνας), 52 μαθητές

2018 – 2019 (125 Χρόνια Ζωγράφειο), 53 μαθητές

Εδώ ζούνε το παράλογο.

Παιδιά Ελλαδιτών που ζουν και εργάζονται στην Πόλη δεν επιτρέπεται να να φοιτήσουν στα ελληνικά σχολεία της Πόλης.

Τα παιδιά των Ελλαδιτών -μόνο ως επισκέπτες μαθητές- μπορούν να παρακολουθούν ορισμένα μόνο μαθήματα, χωρίς όμως δικαίωμα λήψης απολυτηρίου.

Θα πρέπει να επιτραπεί να φοιτούν και ξένοι υπήκοοι, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν, να φοιτούν και Ελλαδίτες, αλλά και όσοι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα  και φυσικά όσοι επιθυμούν να γίνουν κοινωνοί της ελληνικής παιδείας…

Η αλλαγή της νομοθεσίας δεν είναι αδύνατη.

Μία τέτοια νομοθεσία  που απαγορεύει το αυτονόητο, προσκρούει σε κάθε λογική.

Τον παρατηρούσα. Αεικίνητος. Ακούραστος.

“Σας βλέπω τόσες μέρες εδώ. Είστε όλη μέρα στο Ζωγράφειο. Ζείτε με το Ζωγράφειο, για το Ζωγράφειο, από το Ζωγράφειο; Από πού αντλείτε τη δύναμη; ”

Και μου απάντησε αφοπλιστικά με τέσσερις λέξεις.

“Υπηρετώ την ιδεολογία μου …”

Λίγα σκέψεις άμα τη επιστροφή μου:

Αγαπημένε Δάσκαλε Γιάννη Δερμιτζόγλου,

Να μου συγχωρήσετε την συγκίνηση, αλλά ήταν δάκρυα υπερηφάνειας και θαυμασμού για την άνιση αλλά τόσο όμορφα δίκαιη μάχη που δίνετε.

Για το πόσο ακούραστος είστε.. Ο τρόπος ο σχεδόν μεταφυσικός που ακουμπάτε, που επιμελείστε τα πάντα. 

Ο τρόπος ο Βυζαντινός.

Και δεν χωρεί αμφιβολία. Έχετε πετύχει.

Έχετε εκπληρώσει το Χρέος.

Είστε η Μεγάλη Ελλάδα του πνεύματος. Εσείς και το σχολείο σας, είστε πλημμυρισμένοι με το Φως της Ελλάδας, και σας ευχαριστούμε γιατί αυτή η λάμψη μας δίδαξε πως τίποτα δεν είναι μάταιο και πως υπάρχει πάντα η Ελπίδα.

Το φως της Ελλάδας δεν σβήνει ακόμα και όταν όλα τα φώτα είναι κλειστά.

Και όπως είπε και η υπέροχα σπάνια γυναίκα σας, Άσπα Χασιώτη,  είμαστε λίγοι αλλά αμέτρητοι…

Το Ζωγράφειο είναι αειθαλές και αιώνιο. Και θα είναι για πάντα το σχολείο των Σχολείων, όπως είπε και ο Ιωάννης Στουπάκης.

Μακάρι να είχα την τύχη να φοιτήσω και εγώ σε ένα σχολείο όπως το Ζωγράφειο.

Και μακάρι να είχα την τύχη να σας είχα και εγώ Δάσκαλο.

Γιατί «πέφτετε» στη Μάχη με τον Ελληνικό τρόπο. Ακόμα και αν δεν ξέρετε την έκβασή της, αν δηλαδή θα κερδίσετε, την δίνετε σαν να την έχετε ήδη κερδίσει. Και για αυτό είστε νικητής.

Δεχτείτε τις ευχές μου για άλλα χίλια χρόνια προσφοράς από το Ζωγράφειο.

Μου είπατε πως πράττετε το εξής μεταφυσικό, πως κάθε Χριστούγεννα τραγουδάτε τα κάλαντα στην Μεγάλη Οδό του Πέραν και μοιράζετε Βασιλόπιτες…

Έχω δει αμέτρητα βίντεο για τα Χριστούγεννα. Εμπνευσμένες καμπάνιες, ταινίες και ονειρικές φωτογραφίες.

Δεν έχω ξαναδεί όμως τίποτα πιο ελπιδοφόρο. 

Βλέποντας σας να τραγουδάτε με το ακορντεόν, ένωσα και εγώ για πάντα τη φωνή μου με την δική σας.

Γιατί δίνετε το καίριο μάθημα.

Πως στα δύσκολα απαντάς με Φως.

Στο Φόβο απαντάς με Φως.

Στην αδικία επιτίθεσαι με Φως.

Στο θλίψη και στο αβέβαιο, απαντάς και επιτίθεσαι με εξωστρέφεια.

Και αυτή ακριβώς η εξωστρέφειά σας, είναι αυτό που πρεσβεύει το Ελληνικό Φως. Που μας δείχνει το Δρόμο.

Και σας ευχαριστούμε. (Και) Για αυτό.

Καλαντα στο Πέρα

Gepostet von Yanni Gigourtsis am Montag, 24. Dezember 2018

 

Να έχετε πάντα Δύναμη. 

Θα είμαι πάντα κοντά σας, με όποιον τρόπο μπορώ να βοηθήσω.

Χρόνια πολλά!

Με απεριόριστη εκτίμηση και αγάπη,

Η μαθήτριά σας,

Ευτυχία Φράγκου

Related Posts